پی آر پی برای انتقال جنین

روش درمانی پی آر پی (PRP) یا پلاکت درمانی چیست؟

پی آر پی یا پلاکت درمانی، روش درمانی است که با پلاسمای غنی از پلاکت (Platelet-rich plasma) انجام می شود. پلاسمای غنی از پلاکت از خون خود فرد تهیه شده و در واقع پلاسمای غلیظ شده خون است که با مقادیر زیادی پلاکت و فاکتورهای رشد، غنی شده است. فاکتورهای رشد نقشی اساسی در بازسازی یک بافت داشته و رشد سلول ها و تولید مثل آن ها را فعال می کنند.
تحقیقات نشان داده است که پلاکت ها دارای فاکتورهای رشد هستند و در صورتی که در مجاورت بافت آسیب دیده قرار بگیرند، می توانند سبب تسریع بهبود آسیب دیدگی بافتی شوند.
گاهی از پلاکت درمانی یا پی ار پی در روش های درمان ناباروری نیز استفاده می شود، به این صورت که با انجام پی آر پی رحم می توان مشکلات مربوط به ضخامت کم دیواره رحم را بهبود بخشید.
 

نحوه انجام پی ار پی (PRP): 

در روش پلاکت درمانی برای کاهش احتمال انتقال عفونت و مشکلات دیگر، نمونه خون اغلب از خود فرد گرفته می شود. نحوه تهیه PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت به شرح زیر است:
مرحله 1: نمونه گیری از خون فرد انجام می شود؛
مرحله 2: خون به مدت حدودا 15 دقیقه سانتریفیوژ شده و طی آن، پلاکت ها از سلول های خونی و دیگر اجزای خون جدا می گردد؛
مرحله 3: پلاسمای به دست آمده اکنون غنی از پلاکت و فاقد دیگر اجزای سلولی است. در این مرحله، پلاسما برای تزریق آماده می شود.
 

موارد کاربرد روش PRP برای زنان:

در حوزه سلامت زنان از روش پی ار پی برای موارد زیر استفاده می شود:
•    درمان سندرم نارسایی زودرس تخمدان و بهبود ذخایر تخمدانی؛ 
•   افزایش شانس موفقیت IVF یا بارداری خودبخودی در زنان با سن بالا؛
•    افزایش شانس بارداری در بیماران مبتلا به ضخامت کم اندومتر یا هیپوپلازی آندومتر (به ویژه در مواردی که امکان رشد آندومتر با کمک دارو وجود ندارد)؛
•    درمان آندومتریت مزمن و آندومتریوز رحم؛
•    درمان سندرم آشرمن؛
•    افزایش موفقیت در چرخه های ای وی اف (IVF) ناموفق؛
•    بهبود عوارض بعد از جراحی؛
•    بهبود عوارض بعد از سقط جنین؛
•    بهبود نتیجه روش های درمان ناباروری در صورت شکست های مکرر در لانه گزینی جنین و یا انتقال جنین ناموفق.
 

کاربرد روش PRP در ای وی اف (IVF):

یکی از چالش های درمان ناباروری با روش ای وی اف (IVF)، شکست مکرر در مرحله لانه گزینی و انتقال جنین ناموفق می باشد. تحقیقات نشان داده است در مواردی که ضخامت بافت آندومتر مناسب نباشد،PRP  رحم می تواند به رشد بافت آندومتر کمک کرده و شانس بارداری را افزایش دهد.
کاربرد دیگر روش پی آر پی، تزریق PRP به داخل تخمدان است که به احتمال زیاد باعث افزایش دخیره تخمدان و برطرف شدن یائسگی زودرس می گردد، اما این مورد هنوز به تحقیق و مطالعه بیشتری نیاز دارد.
 

آیا انجام پی آر پی رحم تاثیری در افزایش درصد موفقیت ای وی اف (IVF) و انتقال جنین دارد؟

شکست روش های درمان ناباروری و لانه گزینی جنین به عوامل متعددی نظیر اختلالات کروموزومی، تکنیک انتقال جنین، مشکلات رحمی و … بستگی دارد؛ پس قاعدتا تنها استفاده از یک روش درمانی نمی تواند سبب برطرف کردن این مشکل و افزایش قابل توجهی در شانس موفقیت لانه گزینی و انتقال جنین شود. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از روش  PRPرحم تنها بر آندومتر رحم تاثیرگذار است.
 

عوارض روش پی ار پی:

همانطور که گفته شد، این روش درمانی با پلاسمای غنی از پلاکت خود فرد انجام می شود، بنابراین احتمال انتقال بیماری های ویروسی، بروز عکس العمل های ایمونولوژیکی یا حساسیت و آلرژی وجود نخواهد داشت.
 

قبل و بعد از PRP رحم انجام چه مراقبت هایی ضروری است؟

توصیه می کنیم پیش از انجام این روش به این موارد دقت کنید تا احتمال شکست درمان به حداقل برسد:
1)    اجتناب از مصرف قرص امگا۳ و امگا۶ از سه روز قبل از عمل PRP؛
2)    پرهیز از استحمام در بازه زمانی یک روز قبل از انجام PRP تا ۳ روز پس از آن؛
3)    عدم مصرف آنتی بیوتیک از ۳ روز قبل از انجام PRP؛
4)    عدم مصرف مسکن های ضد التهابی از 3-7 روز قبل از انجام PRP تا ۳ روز پس از آن؛
5)    اجتناب از مصرف سیر و پیاز قبل از انجام PRP؛
6)    ناشتا بودن در روز عمل؛
7)    داشتن رژیم غذایی کم شیرینی از 3 روز قبل از عمل.