رابطه حیاتی بین پروژسترون و بارداری

پروژسترون یک هورمون زنانه طبیعی است که هورمون بارداری نیز نامیده می شود زیرا ترشح آن قبل و در حین بارداری بسیار ضروریست. مکمل پروژسترون اغلب در روند روش های کمک باروری ( ART)  لازم است، مانند لقاح آزمایشگاهی ( IVF) زیرا داروهایی که در طول این روند مصرف می شود ممکن است سبب سرکوب تولید پروژسترون در بدن شود. برخی از روندهای درمان حتی ممکن است ناگزیر سبب از بین رفتن سلول های پروژسترون ساز در تخمدان ها شود.

گاهی اوقات دلایل دیگری هم برای تجویز مکمل پروژسترون وجود دارد مانند:

• کمبود یا عدم تولید پروژسترون در تخمدان ها
• تکامل ضعیف فولیکول در تخمدان ها که باعث عدم ترشح کافی پروژسترون برای تکامل پوشش داخلی رحم ( اندومتر) می شود.

تمام زنانی که تمایل به بارداری دارند به پروژسترون، جهت آماده سازی رحم برای جایگزینی سلول تخم و یا نگهداری آن نیاز دارند.

نکات مهم راجع به پروژسترون:

• قبل از بارداری

پروژسترون رحم را برای بارداری آماده می کند.

پس از تخمک گذاری، تخمدان ها شروع به تولید پروژسترون مورد نیاز رحم می کنند.

پروژسترون باعث ضخیم شدن اندومتر می شود، که این روند سبب ایجاد محیط حمایتی درون رحم برای ورود سلول تخم می شود.

• در طول بارداری

پروژسترون به پرورش جنین کمک می کند.

وجود منبع مداومی از پروژسترون در اندومتر در طول بارداری بسیار ضروریست.

پس از یک لانه گزینی موفق، پروژسترون محیط حمایتی برای جنین در حال رشد فراهم می کند.

پس از هفته 8 تا 10 بارداری جفت بیشتر از تخمدان به تولید پروژسترون می پردازد و به این ترتیب تولید پروژسترون به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.

• اشکال تجویزی پروژسترون

چندین نوع پروژسترون در دسترس است که نوع واژینال آن به طور مستقیم پروژسترون را به رحم تحویل می دهند.

• ژل واژینال:

بعنوان مکمل پروژسترون فقط یکبار در روز استفاده می شود.

FDA فقط استفاده یکبار در روز تا هفته 12 بارداری را تائید کرده است.

FDA تنها استفاده پروژسترون برای افراد دریافت کننده تخمک اهدایی و یا جنین فریز شده را تائید کرده است.

پس از یک دهه و بیش از 40 میلیون تجویز، تجربیاتی در خصوص ترجیح اکثر زنان به استفاده از ژل پروژسترون نسبت به سایر اشکال، به دست آمده است.

در طول استفاده، ترشح واژینال گزارش شده است.

• شیاف واژینال:

بر پایه موم است.

به شکل بسیار گسترده استفاده می شود درحالیکه FDA مصرف آن را تائید نکرده است.

2 تا 3 بار در روز می توان استفاده کرد.

در طول استفاده ترشح واژینال خواهید داشت.

• داروی داخل واژینال:

برای استفاده درون واژن طراحی شده است.

FDA استفاده از این روش را به عنوان مکمل پروژسترون تائید کرده اما برای جایگزینی پروژسترون آن را تایید نکرده است.

مصرف آن در زنان جوان تر از 35 سال موثر است اما در زنان بالاتر از 35 سال این تاثیر، تائید نشده است.

2 تا 3 بار در روز می تواند استفاده شود.

• کپسول خوراکی پروژسترون، استفاده واژینال:

توسط FDA برای استفاده درون واژن تائید نشده است.

استفاده واژینال کپسول نسبت به استفاده خوراکی عوارض جانبی کمتری داشته است.

نهایتا 3 بار در روز می تواند استفاده شود.

• پروژسترون تزریقی:

محلولی بر پایه چربی است (پروژسترون روغنی نیز نامیده می شود).

استفاده گسترده دارد و قدیمی ترین روش تجویز پروژسترون می باشد.

یکبار در روز درون عضله باسن تزریق می شود.

برای تزریق نیاز به سوزن ضخیم و بلند برای نفوذ به داخل پوست و چربی دارد.

نحوه استفاده آن، کار را برای بیمار سخت می کند.

ممکن است تزریق آن دردناک باشد.

واکنش های پوستی در محل تزریق شایع است.

انتخاب نوع مکمل پروژسترون تصمیمی است که باید با مشورت پزشک گرفته شود.

تجویز پروژسترون بخش مهمی از درمان ناباروری است چرا که ازبارداری و جایگزینی سلول تخم حمایت می کند.

پزشک اغلب یک الویت برای تجویز نوع پروژسترون در درمان ناباروری دارد که براساس تجربیات آن ها در استفاده از روش های مختلف است. اما راحتی و نیاز بیمار نیز در تعیین روش مهم است.